نوشته شده توسط امیر حسین شاملو :
سال 1998 اولین کمیک اینترنتی که به مسخره کردن بازیها و شرکتهای تولیدکنندهی بازیهای کامپیوتری می پرداخت منتشر شد. حالا با گذشت ده سال خود این کمیکها که میلیاردها طرفدار در سراسر جهان دارد، به بازی کامپیوتری تبدیل شده است.
بازی Penny Arcade را نمیتوان بازیی به سبک Adventure نامید. بیشتر مانند کمیکی طولانی است که به صورت بازی درآمده است. اکثر شوخیهای این بازی مناسب برای سنین پایین نمیباشد؛ ولی تمامی آنها به صورت طنز و کمیک هستند. سازندههای Penny Arcade سعی کرده اند تا با وفادار ماندن به اصلیت Penny Arcade، بازیای طنز با داستانی مهیج و جذاب بسازند و قابل ذکر است که به خوبی به مقصود خود رسیدهاند. سازندگان به خوبی توانستهاند با بکارگیری دشمنان متفاوت(دلقکها، انسانهای فقیر و گرسنه، پانتومیم بازها، روباتها...) و همچنین محیطی متفاوت، بازیای مختص خوانندگان کمیک خود بسازند.
بازی با دمویی جالب، متفاوت و کمدی شروع می شود. هنگامی که شما مشغول جمع کردن برگهای حیاط منزلتان هستید، روباتی بزرگ(با نام متجاوز میوه) منزلتان را زیر پاهای خود نابود میکند و شما با یک شن کش برای انتقام گرفتن به دنبال آن روبات میروید. در طول بازی با شخصیتهای فراوانی روبرو میشوید. بعضی از این شخصیتها مانند Gabe(Gabriel) ، Tycho ، Anne Claire و... در سری کمیکهای PA نقش کلیدی را دارند و در بازی نیز نقش مهمی را ایفا میکنند. به طور مثال Gabe و Tycho که نقش اول کمیکها را ایفا میکنند در بازی به عنوان همکار، به شخصیتی که شما خود در ابتدای بازی میسازید می پیوندند.
مبارزه در بازی با اینکه تنوع زیادی ندارد، اصلاً خسته کننده نیست. گزینههای شما برای مبارزه، استفاده از وسایلی است که در طول بازی پیدا کرده اید. ضربه ساده، ضریه مخصوص هر شخصیت، ضربات تیمی و البته دفاع که به صورتی جدا از دیگر گزینهها است. هنگامی که دشمنی به شما حمله می کند با فشردن به موقع دکمه دفاع می توانید خسارت وارد از ضربه را کاهش و یا حمله متقابل کنید. استفاده از ضربهی مخصوص هر شخصیت، به صورت بازی کوتاه طراحی شده است. به طور مثال هنگام استفاده از قدرت مخصوص Tycho صفحهای کوچک بالای تصویر Tycho ظاهر میشود و با شروع بازی، زمان به سرعت میگذرد و شما باید در همین حین جهتهایی را که بر روی صفحه ظاهر می شود را فشار دهید.
معماهای استفاده شده در بازی به راحتی حل می شوند و بیشتر برای مزاح هستند. نابود کردن نوعی مشخص از دشمنان در محیطی که قرار دارید، بیشتر هدفهای بازی را تشکیل میدهد. میتوان گفت اگر به دنبال بازیای به سبک adventure با معماهایی سخت میگردید، اصلاً به دنبال این بازی نروید.
گرافیک بازی بسیار خوب طراحی شده است. دمو های دو بعدی میان بازی، کاملاً یادآور کمیکهای PA میباشند. همچنین گرافیک سه بعدی داخل بازی نیز دارای جزئیات فراوان و در عین حال، حالتی کارتونی دارد. خیابانهای New Arcadia به خوبی و با جزئیات فراوانی طراحی شدهاند. صداگذاری بازی با توجه به اینکه بیشتر بازی به صورت نوشته دنبال میشود، خوب است. متاسفانه راوی بامزه داستان که یکی از نکات طنز بازی بود، پس از اولین مرحله دیگر در بازی حضور ندارد. رفتار و گفتگو میان شخصیتها کاملاً مانند کمیکهای PA میباشد و همچنین لباسهایشان با اینکه قدیمی می باشد با تناسب به شخصیت آنها طراحی شده است.
یکی از نکات منفی بازی، محیطهای کوچک و محدود آن(تنها 4 محیط نسبتاً کوچک) میباشد. تنوع اسلحه ها در بازی محدود می باشد و تنها به 9 عدد (سه اسلحه برای هر شخصیت) محدود میشود. تعویض و ارتقاء اسلحهی شما با استفاده از قطعاتی که با کشتن و یا پیدا کردن در طول بازی به دست میآورید، میباشد. شخصیتهای بازی با توجه به مبارزه و تعداد دشمنانی که میکشند، ارتقاء مییابند. مبارزه با Bossهای بازی به خوبی طراحی شده و به جز Boss آخر بازی، آن چنان سخت نیست.
در بازی وسایل پنهان فراوانی وجود دارد که با پیدا کردنشان میتوانید آنها را در اتاق کار(در اصل منوی داخل بازی) تماشا کنید و یا به آنها گوش دهید. به طور مثال با پیدا کردن 12 نقاشی داخل بازی، یک کمیک کوتاه از PA که به معرفی نسخهی بعد به صورت طنز میپردازد را آزاد میکنید.
بازی به زیبایی تمام شده و شما را تشویق به خرید سه نسخهی بعدی Precipice of Darkness(که با فاصلهی یک یا حداکثر دو ماه از هم منتشر میشوند) میکند. در کل اگر میخواهید این بازی را تهیه کنید، ابتدا از خود این سوال را بکنید که آیا من طرفدار Penny Arcade میباشم و از شوخیهای آن خوشم میآید؟ اگر جواب مثبت بود بدانید که قطعاً از بازی لذت خواهید برد.